Bagiński: Ekscelencje, oskarżam Was!

W centrum burzy, która zmiata z rzekomo świętej powierzchni największe figury polskiego Kościoła, znaleźli się również hierarchowie z lubuskiego, biskupi: Adam Dyczkowski, Stefan Regmunt i Edward Dajczak – dzisiaj w Koszalinie. Męczy i irytuje ich milczenie. Jeśli będą to praktykować dalej, nie będzie blizn – które się zagoją, ale otwarte rany, których nie wyleczy nawet święte krzyżmo. Na fali pedofilskich śledztw powracają sprawy, które biskupi Dyczkowski, Regmunt i Dajczak starali się zamieść pod kościelny dywan. Wszyscy mają wyjątkowo sporo za uszami, a ich konto obciążają zaniedbania lub świadome ukrywanie księży pedofili, którzy w lubuskich parafiach czuli się jak ryby w wodzie. 

 

Nic chyba bardziej nie odsłania cynizmu i hipokryzji wspomnianych, niż brak reakcji na kolejne sygnały, listy i prośby o interwencję, które formułowały ofiary księdza pedofila Stanisława R. – dyrektora w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu, a potem parafii w Witnicy. Do pedofilskich czynów dochodziło w „świętych” murach kościelnych przybytków, które na czas bezeceństwa zamieniały się w piekło na ziemi. Wszystko działo się pod okiem biskupów, którzy prawdą żonglowali jak cyrkowiec rozpalonymi pochodniami, ale z tą różnicą, że im rozsypują się w powietrzu. Nie odnotowali w kurialnych dokumentach, a także nie poinformowali watykańskich instytucji o oskarżeniach, chociaż byli o tym informowani drogą oficjalną. 

 

Cztery lata temu poprosiłem o rozmowę z biskupem Tadeuszem Lityńskim. Już wtedy miałem sporo wiedzy i nazwisk, które budziły smutek. – Nie ma możliwości przeprowadzenia takiej rozmowy – odpowiedział ówczesny rzecznik ks. Andrzej Sapieha. Można od  biedy założyć, że chciał biskupa chronić, ale z dzisiejszej perspektywy widać, że chyba mu zaszkodził. Kto wie, może listów od ofiar księży pedofili było więcej, skoro ja potrafię z marszu wymienić tyle ofiar, ile w dekanacie jest parafii. Długo oczekiwana skrucha chyba nie nastąpi; tak właśnie upada mit biskupów zielonogórsko-gorzowskich, których na oficjalnych imprezach tak bardzo lubią politycy. Sam zawdzięczam Kościołowi wiele, i wielokrotnie na tych łamach stawałem w jego obronie, ale to już koniec.

 

W gorzowskiej Katedrze znajdują się sarkofagi dwóch biskupów: Teodora Benscha i Wilhelma Pluty. Nie wiadomo, czy znajdą się godni i uczciwi następcy, których wierni będą chcieli widzieć gdzieś obok nich. Gorzowska Katedra była świadkiem wielu wydarzeń. Współcześnie, trzech najważniejszych: protestu przeciwników stanu wojennego w 1982 roku, gdy wokół świątyni zgromadziło się wiele tysięcy gorzowian; ingresu biskupa Józefa Michalika w trakcie którego, ostentacyjnie i na oczach Służby Bezpieczeństwa, oficjalnie zaprezentowano sztandar „Solidarności”. Była jeszcze wizyta Papieża, którego z grobu wykopuje właśnie jego były sekretarz. Kłopot w tym, że „lubuscy” biskupi kopią sobie grób nie mniejszy, niż figury formatu Gulbinowicz, Głódź, Janiak i Dziwisz. 

 

Lubuską politykę znam jak mało kto, ale tutejszym Kościołem interesuję się od zawsze. Mamy prawo zakładać, a nawet być tego pewnymi, że skandali będzie dużo więcej. Z tą tezą idę z animuszem, bo niestety wiem więcej, niż mogę napisać. Nie bez powodu wywołuję ten temat, krzycząc: oskarżam! Można do woli uprawiać publicystykę, ale chodzi o fakty. Chodzi o coś więcej niż chwilowy news i literacką hiperbolę. Kto mnie zna, ten doskonale wie, że każdy akapit tego teksu przesiąknięty jest troską. Nie chcę, aby niektórzy odkryli to poniewczasie. Póki co, na dzisiaj żaden z biskupów na sarkofag w Katedrze nie zasługuje. Nie o biskupów tu chodzi, ale o dużo więcej. Niektóre pomniki powstały zbyt wcześnie, nawet jeśli ktoś był legendą „Solidarności”...

Komentarze: