Obiektywizmu! Nie tak źle jak piszą i mówią!

Prezydent sobie nie radzi, to nie podlega dyskusji, ale krytycy też nie są bez winy. Byłoby dobrze, gdyby przeciwnikom Jacka Wójcickiego, zależało głównie na interesie miasta, a nie tylko swoich środowisk. Warto poświęcać uwagę i czas tym spośród prezydenckich krytyków, którzy chcą czegoś więcej, niż tylko zablokowania tej lub innej inwestycji, po to tylko, by móc później skonstatować: „A nie mówiłem!”. 

 

Niemała część wyborców widzi i docenia remonty dróg, które udało się już zakończyć – a jest tego całkiem sporo: od Towarowej, Dobrej, przez Jagiełły, a na Konstytucji 3 Maja kończąc, ale głośniej o Warszawskiej i Walczaka, z którymi są problemy. Tu brak barw pośrednich – jest tylko czerń i biel, mądrzy krytycy i nieudolni urzędnicy. Nie inaczej z Kostrzyńską – są zatroskani o przyrodę ekolodzy i społecznicy, a także autorzy „siekierezady”. 

 

Były prezydent Tadeusz Jędrzejczak pytany czy w jego koncepcji przebudowy ulicy Kostrzyńskiej było założenie wycinki drzew, odpowiedział: „Nie pamiętam”. Niemal jak inżynier Mamoń w „Rejsie” Marka Piwowarskiego: „Przejdźmy od słów do czynów. Chciałem zamienić kilka słów”. Gdyby tak sparafrazować hrabiego Wielopolskiego, można by na użytek tekstu skonstatować: „Dla gorzowian, można coś czasami zdziałać. Z gorzowianami nigdy !”. 

 

Wystarczy przeprowadzić prosty eksperyment myślowy. Czy Filharmonia Gorzowska wybudowana została bez problemów i nie podmieniono tam betonu na gorszy? Dziś to chluba miasta. Czy przebudowa drogi krajowej numer 22 została wykonana bez perturbacji? Autor przedsięwzięcia został niesłusznie oskarżony o nieprawidłowości. Czy gorzowianie cieszyliby się Trasą Średnicową Północną, gdyby nie wycięto drzew w parku Kopernika ? Dzisiaj nie wyobrażamy sobie życia bez tego kawałka infrastruktury drogowej. I tak dalej, i tak dalej.

 

Polityczne podkładanie nogi, ot chociażby w kontekście drzew na Kostrzyńskiej, to niebezpieczna gra, na której można sobie wybić zęby. Prorokowanie przez dużą część uczestników i obserwatorów gorzowskiego życia publicznego przegranej Wójcickiego w wyborach, stało się już codziennym rytuałem. Przekonani są, że zwykli mieszkańcy myślą tak jak oni, chociaż w rzeczywistości jest całkiem inaczej, a dyskusje na portalach społecznościowych, nie odzwierciedlają opinii ludzi niezaangażowanych.

 

Owszem, Wójcicki ma problem, bo urząd miejski został wyjałowiony z fachowców, których zastąpili ludzie rekomendowani przez ruchy miejskie i partie polityczne, którzy nie narzucają się wiedzą oraz inteligencją. Materiał ludzki z Platformy Obywatelskiej, Prawa i Sprawiedliwości oraz Ludzi dla Miasta okazał się bardzo lichej jakości. Inaczej mówiąc, miasto przechodzi bardzo poważne operacje inwestycyjne, a młotkami można wbijać gwoździe, ale nie da się kreślić przyszłości. Najprościej byłoby liche otoczenie wymienić: Sujaka zastąpić Gierczakiem, a Radzińskiego Bukowskim. Ale to niemożliwe, bo prezydent nie ma swobody lub umiejętności dobierania sobie współpracowników. Czegoś się boi lub czegoś nie potrafi i dlatego wszystko wygląda tak, jak to widzimy.

 

Zresztą, on sam też nie jest bez winy, a ten obraz mówi wszystko: środowy wieczór w Pałacu Mierzęcin, decydenci i samorządowcy oraz rządowa delegacja z Niemiec na uroczystej kolacji w galowych strojach. Prezydent Wójcicki wpada delikatnie spóźniony, w dżinsach, sportowych butach i flanelowej koszuli w kratkę. To nie żart, to nie plotka i zwykła złośliwość, to fakt i poziom reprezentacji stolicy województwa na międzyrządowej uroczystości.

 

Stefan Kisielewski kiedyś napisał, że z psów chowanych pod szafą wyrastają tylko jamniki. Sporo w tym racji, bo świetny wójt niewielkiej gminy nie może jednak wyrosnąć na bulteriera w mieście, ale warto by inni nie ujadali na niego tylko dlatego, że jednak coś robi, a nawet są tego efekty. Tu aktualnym jest powiedzenie: gdzie drwa rąbią, tam i wióry lecą lub – nie popełnia błędów ten, kto nic nie robi. Wcale nie jesteśmy w czarnej dup...

 

bloger, były polityk i kandydat na prezydenta miasta

Komentarze: