Aloes tygrysi - uprawa, pielęgnacja i właściwości rośliny

OGłOSZENIA

materiał partnera
2021-11-27 02:13
1686

Aloes jest gatunkiem rośliny, który cieszy się dużą popularnością. Niesamowite właściwości lecznicze roślin z rodziny aloe są wykorzystywane w życiu codziennym, ale również przemyśle kosmetycznym, farmakologicznym i medycynie. Coraz więcej osób decyduje się na samodzielne hodowanie aloesu w domu, ze względu na niewielkie wymagania uprawowe rośliny, a także drogocenny sok zlokalizowany w jego liściach. Wśród wielu gatunków, na szczególną uwagę z pewnością zasługuje aloes tygrysi. To odmiana, wyróżniająca się charakterystycznymi liśćmi, a także minimalnymi wymaganiami pielęgnacyjnymi. Jakie warunki należy spełnić, aby z powodzeniem hodować aloes tygrysi?

Co warto wiedzieć o aloesie tygrysim?

Aloes tygrysi (https://gardeneo.pl/aloes-tygrysi), inaczej nazywany aloesem pstrym swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznym, białym paskom, które na liściach rośliny układają się w poprzeczny wzór. Aloes tygrysi należy do grupy sukulentów, a miejscem jego odkrycia była XVII wieczna Afryka.

Na gardeneo znajdziesz inne charakterystyki roślin doniczkowych!

Aloes tygrysi jest jedną z najbardziej trwałych, długowiecznych roślin domowych. Szczególnie znana jest jego odporność na suszę, a zdaniem specjalistów w naturalnym środowisku jest w stanie wytrwać bez nawadniania przez około rok. Roślina charakteryzuje się bardzo twardymi, mięsistymi liśćmi. Liście aloesu tygrysiego układają się w wyjątkowo piękne rozety, które w całości tworzą trójkątny kształt. Niewątpliwą ozdobą rośliny są białe paski, które w połączeniu tworzą ciekawy ornament, który imituje wzór tygrysiego umaszczenia. Zielona część pojedynczego liścia aloesu posiada srebrne pręgi, które są dodatkową, charakterystyczną cechą tego gatunku. Ciekawostką jest, że podczas długotrwałego niedoboru wody liście aloesu zmieniają swoją barwę na jasny brąz, natomiast właściwe zimowanie rośliny umożliwia jej wytworzenie niesamowitych kwiatostanów, które cechują się pomarańczowymi kielichami w kształcie rurek.

Jak uprawiać aloes tygrysi? - najlepsze warunki do wzrostu i hodowli 

Aloes tygrysi jest jedną z najtrwalszych i najmniej wymagających odmian roślin doniczkowych, przeznaczonych do uprawy domowej. Aloes tygrysi doskonale radzi sobie w warunkach pustynnych i półpustynnych, dlatego kluczowe dla jego prawidłowego wzrostu i rozwoju jest dobranie odpowiedniej destynacji. Stanowisko uprawne dla aloesu tygrysiego powinno być przede wszystkim jasne. W niektórych porach dnia może pojawiać się w nim cień, niemniej jednak promienie świata powinny padać na roślinę przez dużą część dnia. 

Najlepsze podłoże dla aloesu tygrysiego powinno być mieszanką ziemi dla kaktusów oraz piasku i żwirku. To kolaboracja, która gwarantuje iście pustynne warunku glebowe, które pozwalają zabezpieczyć korzenie aloesu przez zbytnim przemoczeniem. Zbyt duża ilość wilgoci w ziemi może być czynnikiem prowokującym gnicie korzeni, a tym samym obumieranie aloesu tygrysiego. 

Podlewanie i pielęgnacja aloesu tygrysiego - najważniejsze informacje

Aloes tygrysi należy do rodziny sukulentów, co oznacza, że nie toleruje nadmiaru wody. Roślinę należy podlewać niewielką ilością wody o pokojowej temperaturze w momencie, gdy gleba wokół liści aloesu jest widocznie przesuszona i popękana. W przypadku nieregularnego podlewania nie należy dostarczać mu dużej ilości wody w jednej chwili. Mogłoby to doprowadzić do zbytniego przemoczenia korzeni i rozwoju zgnilizny lub choroby. Jeśli podlewanie aloesu tygrysiego jest zbyt rzadkie, roślina samodzielnie to zasygnalizuje, poprzez zmianę koloru liści na brązowy.

Główny czas wzrostu aloesu tygrysiego odbywa się wiosną oraz jesienią. W tym czasie szczególnie warto zadbać o odpowiednie nawodnienie rośliny, a także użyźnienie gleby. Warto wprowadzić do ziemi rośliny wysokiej jakości nawóz do kaktusów, który pomoże dostarczyć korzeniom najważniejszych składników odżywczych. W okresie wegetacji rośliny należy ulokować go w jasnym, ale chłodnym pomieszczeniu. Dodatkowo, bardzo ważne jest ograniczenie dopływu składników pokarmowych oraz wody, która mogłaby doprowadzić do zakończenia okresu odpoczynku rośliny.