Dzień transplantacji przy Dekerta

Jerzy Stasiak tłumaczy, że jego oddział jest dosłownie na początku drogi do transplantacji. To tu lekarze komisyjnie (po przeprowadzeniu szeregu badań) orzekają śmierć mózgu. I to ci lekarze biorą na siebie rozmowy z bliskimi zmarłego pacjenta. 

 

– Choć w Polsce, zgodnie z prawem, dawcą może być każdy, kto za życia nie wyraził sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów, to szanujemy zdanie rodziny i pytamy jej o zgodę – tłumaczy Jerzy Stasiak, lekarz anestezjolog, kierownik Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii z Poddziałem Intensywnej Terapii dla Dzieci. Specjalista opowiada, że to bardzo trudne rozmowy. – Pytamy, jakim człowiek był pacjent. Jeśli dobrym, to może chciałby pomóc innym nawet po śmierci... – opowiada szef OIOM-u. Dodaje, że czasem jeden dawca może uratować nawet pięć osób, jeśli miał zdrowe serce, płuca, nerki, wątrobę.

 

– Niestety, ktoś musi umrzeć, by ktoś inny mógł mieć szansę na życie.  Narządy nie rosną na drzewach – mówi Jerzy Stasiak. Dodaje, że często rodziny zmarłych, których narządy trafiły do przeszczepu, pytają, czy zabieg się udał, czy organ podjął pracę w nowym ciele. – Może jest im łatwiej, kiedy wiedzą, że ta śmierć nie poszła na marne – tłumaczy lekarz.

 

W ubiegłym roku w Gorzowie od zmarłych pacjentów do przeszczepu pobrano: 10 nerek, 4 serca, 5 wątrób, 10 rogówek. – To znacznie mniej niż w poprzednich latach. Miała na to wpływ również pandemia. Intensywna terapia bardziej skupiała się na pacjentach covidowych – wyjaśnia Jerzy Stasiak. 

 

Ogólnopolski Dzień Transplantacji obchodzimy 26 stycznia. Tego dnia  w 1966 r. w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Warszawie zrobiono pierwszy przeszczep nerki i był to przełomowy dzień dla wszystkich, którzy życie zawdzięczają dawcom.

 

 

 

Komentarze: