Nie żyje Tadeusz Szyfer, uznany fraszkopisarz

Gorzowianin od 1946 roku, urodzony w Hrubieszowie (województwo lubelskie). Publikował w prasie ogólnopolskiej (m.in. „Przekrój”) i regionalnej (np. w tygodniku „Ziemia Gorzowska”). Wydał też kilka tomików fraszek i myśli, a jeden (Łeb w łeb. Turniej satyryków, 2006) wspólnie z Janem Grossem. Wiele jego utworów znalazło się w antologiach aforyzmów. W 2016 roku uhonorowany odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej. Od 1998 r. członek Związku Literatów Polskich. 

 

Tadeusz Szyfer był autorem fraszek i aforyzmów. W 1980 debiutował z książką „Parę gaf i paragraf” (Wydawnictwo „Iskry” Warszawa 1980r.). Kolejne książki to – zawsze o oryginalnych tytułach - „Moje wyboye, czyli prawdy małe dla dojrzałych”, „Wolne igraszki na 102 fraszki, czyli pikantne dania do wyśmiewania”, „Fraszka prawdę ci powie, czyli Prawie biała księga”, „Łeb w łeb – turniej satyryków” (wspólnie z Janem Grossem), „Jaja z PiS-anek” oraz najnowsza, wydana w 2015 r., „Moje zmyślenia raczej dla dorosłych”. 

 

Miał niezwykłą łatwość celnego formułowania myśli w formie wierszowanych fraszek lub aforyzmów. Szacuje się, że stworzył ok. 12 tysięcy fraszek, z których opublikowano niespełna 5 tysięcy. Potrafił w kilku słowach zawrzeć nie tylko głęboką myśl, ale także ciekawy podtekst.

 

Jego wierszowane fraszki i aforyzmy były włączane do ogólnopolskich antologii, np. „Żądło i miód mądrości” (Wyd. Osslineum 1984 r.), „Dwa wieki fraszki polskiej” i „Fraszki z żądłem (rządem)”, „Aforyzmy polskie” (Wyd. Antyk 2001 r.), „Fraszki polskie” (Wyd. Kęty 2002 r.), „Potęga myśli – księga aforystyki polskiej XXI wieku”, (Katowice 2002 r.) „Księga aforyzmów” (Warszawa 2004 r.).

 

Pogrzeb pana Tadeusza w piątek, 29 listopada.

 

 

Komentarze: